3 stig tekin af baráttuglöðum Leiknismönnum

 

 

 

 

 

 

 

Andri Steinn freistar þess að skapa svæði.

 

Leiknismenn úr Breiðholti mættu í heimsókn í gærkvöldi á okkar ástkæra Grindavíkurvöll, sem var nokkuð erfiður yfirferðar, eins og eðlilegt er á þessum árstíma. Töluvert af sandi er í honum og hann er ekki orðinn fyllilega gróinn. Þessar vallaraðstæður, ásamt strekkingsvindi og því að tvö baráttulið voru á vellinum, gerðu það að verkum að aðstæðurnar til að leika boltanum á milli voru ekki þær allra auðveldustu. Þrátt fyrir það sáust þó oft fínir samleikskaflar og ofarlega í huga eru þær sóknir sem byggðust í kring um bakverðina okkar, þá Mike og Jobba. Ekki þeir kraftalegustu á að líta, en hafa þegar sýnt að það er hægt að vera ógnvekjandi á annan máta en þann.

Leiknismenn áttu fyrstu markskotin og greinilegt var að þeir höfðu lagt upp með að nýta vindinn í fyrri hálfleik, þar sem þeir skutu hiklaust af löngu færi, sem var ekkert óskynsamlegt. Ekkert þessara skota skapaði þó verulega hættu.

Hornspyrnur skotanna tveggja voru hreint út sagt frábærar í gær og eftir eina slíka bombu frá Scottie átti Orri (O´Connor) þrumuskalla sem markvörður þeirra varði frábærlega í horn hinu megin. Alveg ótrúlegt hvernig Scottie nær að setja þennan þrumu-snúning á boltann gegn vindinum. Fyrsta markið kom svo upp úr annari slíkri hornspyrnu um miðjan fyrri hálfleik en þá var Gummi Bjarna mættur eftir klafs og þrumaði boltanum í markið með langskoti af 0 metra færi og fagnaði eins og óður væri, ásamt liðsfélögunum og fjölmörgum áhorfendum. 

Í seinni hálfleik fengum við "rok-hið í bak-hið", eins og andstæðingar okkar í næstu umferð kalla það og byrjuðum af krafti, þó illa gengi að vinna á þéttri Leiknisvörninni. Leiknismenn komust svo smátt og smátt betur inn í leikinn, án þess þó að skapa verulega hættu en það er örugglega ekkert grín fyrir þessi lið að sækja á okkur, vitandi það í undirmeðvitundinni, að ef þeir missa boltann, er kapphlaup við "Svarta Pardusinn" yfirvofandi. Skyndisóknir okkar sköpuðu mest vandræði fyrir Leiknismennina, þar sem fyrrnefndar aðstæður gerðu okkur erfitt fyrir í stutta og þrönga spilinu þegar hin skipulagða og viljasterka vörn andstæðinganna náði að stilla sér upp. Paul var þó einna mest áberandi í því að leggja "gestaþrautir" fyrir varnarmenn Leiknis þegar hann snérist í kringum þá hvað eftir annað, en þó hann næði stundum að gera þá ringlaða og væri ógnandi og ákveðinn, vantaði yfirleitt herslumuninn í að skapa klár marktækifæri. Óli Stefán var þó mjög nálægt því að skora er hann tók einhvers konar netta "öfuga-bakfalls-hliðar-utanfótar-spyrnu" af stuttu færi eftir horn, sem lenti ofan á þverslánni og aftur fyrir mark.

Baráttan á vellinum og í stúkunni var allsráðandi og það var í raun ekki fyrr en í lok leiks sem við náðum að innbyrða sigurinn endanlega. Goran, sem komið hafði inn sem varamaður fyrir Mounir, fékk þá frábæra sendingu inn fyrir eftir að við höfðum unnið boltann af Leiknismönnum og gerði hann sig líklegan til að klára dæmið nákvæmlega eins og í fyrsta leiknum og það á sömu mínútu. Hann var hins vegar togaður niður af Leiknismanni er hann átti um tíu metra eftir að teig og fékk sá hinn sami rauða spjaldið "med det samme". Hafi svartsýnustu mönnum ekki fundist þetta nóg til að landa stigunum þá færði Scottie þeim vissuna með því að taka aukaspyrnuna af sinni alkunnu snilld og skrúfa boltann með vindinum algjörlega út við stöng, vinstra megin, frá honum séð. Stórkostlegt mark.

Leiknisliðið er lið sem gaman er að spila á móti. Þeir hafa ekki margar "stjörnur" innan sinna raða en berjast alveg eins og grenjandi ljón. Þá er það auðvelt fyrir hvern mann að sjá að liðsandinn hjá þeim er sterkur og að enginn skortur er á leikgleðinni, sem eru ómetanlegir kostir fyrir lið að hafa og geta bætt ýmislegt annað upp. Þeir eiga bara eftir að fara vaxandi, spái ég.

Okkar lið spilaði þokkalega miðað við aðstæður og allir af vilja gerðir til að skila sínu og ná í stigin þrjú sem öllu skipta. Að því sögðu er það ekkert leyndarmál að draumur liðsins er að gera það með flottari bolta en hægt var að bjóða upp á í aðstæðum gærdagsins. Það verður þó bara bónus þegar það bætist við.

Áhorfendum þökkum við kærlega fyrir komuna. Þetta er allt á réttri leið hvað varðar stemmningu og allt svona starf skilar sér til okkar inn á völlinn. 

Efist ekki um það í eina sekúndu.

Áfram Grindavík.

Húni. 

 

 

 

 

 

 

 

Þrátt fyrir viðurnefnið sem gefið er í 

greininni er rétt að taka það fram að 

Mounir hleypur ekki svona. Hann er hér að

rífa sig á fætur eftir hörku-tæklingu. 

Stækkið myndina með því að smella á hana 

og sjáið viljann í svipnum á honum.

Frábært.